Ապրիլի 16-ին մեզանում պաշտոնապես կնշվի հայկական կինոյի 100-ամյա հոբելյանը, որի համար հիմք է հանդիսացել Հայկինոյի հիմնադիրներից մեկի՝ Դանիել Դզնունու 1923 թվականի գրությունը՝ հղված Հայաստանի Կենտգործկոմին, որի հիման վրա էլ համապատասխան որոշում է կայացվել:

Սակարեա նահանգի պետական համալսարանն իր աւելի քան 85,000 ուսանողներով, համարւում է Թուրքիայի խոշորագոյն համալսարաններից մէկը։ Այն Թուրքիայի առաջին եւ միակ պետական համալսարանն է, որն ունի ISO-2002 վկայագիր՝ «EFQM - Excellence Competence Level Quality Certificate» (Գերազանց իրաւասութեան մակարդակի որակաւորման վկայագիր)։ Սակարեա համալսարանում աշխատում է 16 գիտա-հետազոտական կենտրոն, այդ թւում նաեւ «Հայ-թուրքական յարաբերութիւնների հետազոտութեան կենտրոն»-ը, որը ցայժմ հրապարակել է մի քանի նկատառելի ուսումնասիրական հատորներ եւ պրակներ:

ՌՈՒԲԵՆ ՊԱՎԵԼԻ ՔԱԹԱՆՅԱՆԸ խորհրդային կուսակցական, պետական գործիչներից է երկրի անվտանգային կյանքում, իրավական համակարգում ունեցած ծանրակշիռ մասնակցությամբ։

Քրիստոնյաների շրջանում փշալարերով ամենահայտնի պատկերն է՝ Հիսուս Քրիստոսը խաչը տանջանքով Գողգոթա է տանում, գլխին՝ սուր փշալարեր։ Ապա, խաչված է՝ փշալարերը գլխին։ Դիմացել է։ Կուռ էր ճշմարտությունը։

Գլենդելում թուրք-հրեական ստորագրություններով թռուցիկներ են տարածվում: Հայոց ցեղասպանության տարելիցի նախօրերին այդ թռուցիկներով կոչ է արվում ավարտին հասցնել հայերի ցեղասպանությունը:

Արդյոք մի բան հասկանո՞ւմ եք Հայից... Որքա՜ն տարօրինակ, հանելուկային արարած: Որքա՜ն խաբուսիկ: Երևույթը, ո՛չ ինքը: Բայց և ի՞նչ է ինքը, իր նկարագիրը: Զո՛ւտ աշխատանք, որոնում ես իր ինքնությունը, գտնում, բայց և իսկույն տեսնում ես, որ դա էլ նորից երևույթ էր: Անհանգիստ դեմք ունի, չի թողնում նկարես։ Իր ցեղային պատկերն էլ տարօրինակ է։ Թվով, գրեթե ամենափոքրն է, տառապանքով՝ ամենամեծը, ժամանակով ամենահինն է, վիճակով՝ ամենից անփոփոխը։ Ամենից աննպաստը իր երկրի դիրքն է, ինքը ամենի՛ց համառ կառչեց նրան։ Որքա՜ն անհույս է թվում իր ապագան, բայց և որքա՜ն հուսացող է նա։ Ասենք՝ իր կյանքում երկու բան բնավ չտեսավ. մեկ՝ բախտ, մեկ էլ հուսահատություն։ Ինչպե՞ս ճանաչես նրան, ինչպե՞ս չափես։ Իր չափը չափազանցն է. զարմանա՜լի հավասարակշռություն, որ ծայրահեղության մեջ է։ <...>

ՀՐԱՉՅԱ ՍԱՐՈՒԽԱՆԻ հիշատակի օրն է:

Այսօր Հայաստանում քչերն են սիրում հիշել 1920 թվականի Ալեքսանդրապոլի պայմանագիրը։ Հայաստանի և Թուրքիայի միջև պատերազմի ավարտի պայմանագիրը ստորագրվեց դեռևս չճանաչված քեմալական Թուրքիայի կառավարության և Հայաստանի Առաջին Հանրապետության կառավարումից արդեն հրաժարական տված դաշնակցական կառավարության միջև։

1938 թվականին նացիստները տիրացան Ավստրիայի, Չեխոսլովակիայի ու Դանցիգի ոսկու պաշարներին։ Հետագայում դրանց գումարվեցին նաև Բելգիայի, Նիդերլանդների, Ֆրանսիայի, Լեհաստանի ու այլ գրավյալ տարածքների ոսկու պաշարները։ Պատմաբան Ալեքսանդր Մոսյակինն իր «Թալանված Եվրոպա» գրքում գրում է, որ միայն օկուպացված խորհրդային Ուկրաինայի խնայբանկերից նացիստները երեք վագոն ոսկի են հանել։ Սրան պետք է գումարել այն ամենը, ինչ նացիստներն առգրավել են մասնավոր բանկերից, ոսկերչական խանութներից, եկեղեցիներից, թանգարաններից ու Նացիստական Գերմանիայի եկամտի ամենազարհուրելի աղբյուրից՝ հրեաներից:

Ցզի-չանը հարց տվեց Կունֆու ցզիին (Կոնֆուցիոսին)․ - Ո՞րն է բարեհաջող կառավարման գաղտնիքը։ Իմաստասերը պատասխանեց․ - ՈՒշադր լինել 5 առաքինություննեի նկատմամբ և ընդհակառակը՝ 4 արատները վերացնել։ Միայն այդպես կարելի է բարեհաջող կառավարել։